Harddravers. Hartedieven.

Er zijn mensen die zich zorgen maken over het welzijn van de paarden in de drafsport, ook bij kortebaandraverijen. Hier is geen enkele reden voor. Voor iedereen die professioneel of uit liefhebberij bij deze sport betrokken is, is het welzijn van het paard prioriteit nr. 1. Hieronder presenteren we een aantal ambassadeurs van de sport: échte liefhebbers, die een échte band hebben met hun paarden.

Kortebaandraverijen, immaterieel cultureel erfgoed, bestaan bij de gratie van dierenwelzijn. De paarden worden intensief, professioneel en liefdevol verzorgd. In de wedstrijd dragen ze de voor hen juiste uitrusting, om optimaal te kunnen presteren temidden van drukte en publiek. Dat ziet er soms flink ‘geharnast’ uit, maar na elke rit (2x sprints van 20 seconden) wordt er uitgespannen en is er tijd om te rusten en wat te wandelen. Gemiddeld doen paarden mee aan zo’n 12 kortebanen per seizoen. Dan mogen ze veelal weer heerlijk de wei in.

Links: Bert de Boer (inmiddels 88), voormalig eigenaar/trainer van Southwind Raptor, de ruin die met pensioen (en de geschiedenisboekjes in) ging als meest verdienende kortebaner aller tijden (€ 62.300). NHNieuws maakte dit prachtige portretje van deze liefhebber pur sang.

Rechts: Krista Timmer (44). Een veelgehoorde misvatting is dat het in de paardensport eigenlijk allemaal om veel geld gaat. Krista Timmer legde aan NHNieuws uit dat daar niets van klopt. “De paarden zijn mijn leven, maar dat gaat echt niet vanzelf. Alleen dankzij mijn werk bij een tankstation kan ik mijn passie bekostigen.”