Bij iedere kortebaandraverij is een team keurmeesters aanwezig namens de Stichting Nederlandse Draf- en Rensport om toe te zien op een eerlijk en verantwoord verloop van de wedstrijd. Daarnaast zijn er uiteraard alle noodzakelijke voorzieningen om de paarden veilig te kunnen stallen en verzorgen. Naast een hoefsmid is reglementair ook vereist dat een gespecialiseerde dierenarts gedurende de hele koers aanwezig is om toe te zien op de gezondheid en het welzijn van de paarden. Bij veel kortebaandraverijen is Frits Huijser van Reenen de ‘dierenarts van dienst’, vaak ook zijn dochter Rinske die zijn praktijk heeft overgenomen. Tijdens de harddraverij in Heemskerk, tijdens zeer warme omstandigheden op 7 september 2023, liep een verslaggever van het Noordhollands Dagblad de hele middag met de dierenarts mee om eens te zien hoe het werkelijk toegaat op het stalterrein. Onderstaand artikel van de hand van Frenk Klein Arfman verscheen op 8 september in het Noordhollands Dagblad (Kennemerland) met foto’s van Ronald Goedheer.

Dierenarts Frits Huijser van Reenen:
’Hoor je? Een lekker rustig loopje’

Bij zijn welkomstwoord, kort voor de start, benoemt organisatielid Gerard Post Uiterweer het warme weer. Hij stelt iedereen gerust: “De stallen staan in de schaduw, er is meer dan genoeg water en een douche voor de paarden en er is een dierenarts aanwezig. Zij hebben het mogelijk beter dan wij vandaag.”

Die dierenarts is dus Frits Huijser van Reenen, die zich op het oog geen enkele zorgen maakt over de hitte. “Deze baan ligt in de schaduw. En er is een briesje. Dat scheelt al een hoop.” Dat briesje was hem op de weg naar Heemskerk al opgevallen. “Ik zag de windmolens draaien. Mijn kinderen zeggen wel eens dat ik op dagen als deze echt alles zie vanuit de auto, behalve dan het andere verkeer.”

Geen risico

Hij is keurig gekleed. Zijn vrouw is vandaag meegekomen en komt hem nog even melden dat zijn lunch klaarstaat. Frits is al jaren betrokken bij diverse Harddraverijen. “Eerst in Medemblik, omdat dat vlak bij mijn woonplaats Midwoud is. Later zat ik ook nog in het bestuur van de Harddraverij in Hoorn en vanaf 2020 ben ik hier in Heemskerk aanwezig als dierenarts.” Vaak werd dat vroeger gedaan door lokale dierenartsen. “Maar doordat veel dierenartspraktijken grote ondernemingen zijn geworden, is dat verminderd.”

Zijn eigen dierenartspraktijk heeft hij pas onlangs overgedragen aan zijn dochter, Renske. Dus de sleet zit er nog lang niet op bij Frits.

Hij heeft al vaker met deze weersomstandigheden te maken gehad. “Geloof me, de pikeurs en verzorgers houden zelf alles in de gaten. Als die ook maar het vermoeden hebben dat er iets niet goed zit bij het paard, slaan ze liever een race over dan dat er iets mis kan gaan door wel te rijden. Ze willen de volgende race ook rijden namelijk, en die daarna.”

Theo van der Kaaij, aanwezig namens de NDR, vertelt stellig: “Het belang van de paarden staat voorop. Als het te warm is, rijden we desnoods later. Als het moet gaan we door tot 22 uur. Als het maar eerlijk is voor de paarden.”

Lichaamstaal

Het is niet zo dat Frits als een agent patrouilleert. Het vertrouwen in de stallen is groot. “Maar ik wandel wel even langs, om te zien hoe het met ze is. Verder ben ik in de buurt als ik nodig zou zijn.” Hij kan veel zien aan lichaamstaal. “Hoe staan de oortjes, wat is de houding van het hoofd, is de huid mooi glanzend en hoe staan de oogjes; daar kan ik veel uit opmaken.” En de staart? “Nou, als ze daar erg mee zwiepen, hebben ze hooguit wat last van de vliegen.”

De verslaggever loopt met hem mee. Bij het eerste paard dat voorbij komt lopen, constateert Frits: “Hoor je dat? Lekker rustig loopje. Ook een positief signaal.” Her en der groet hij pikeurs en andere betrokkenen. “Je komt altijd weer dezelfde mensen tegen.” Er komt een paard met een sulky voorbij. Frits groet de pikeur en stelt droogjes: “Meisje Pools… Zo noem ik haar altijd.”

Dan wijst hij naar links, waar een witte auto tussen de paardentrailers geparkeerd staat. “Dat is mijn auto.”

Hij ziet het paard Doc Holiday en weet gelijk: “Die is met zijn 13 jaar het oudste paard dat meedoet. Samen met Southwind Raptor, die ook 13 jaar is.”

Loting

Aad Pools zit op een stoeltje, in afwachting van zijn race, en die van dochter Manon en broer Ruud. “We hebben een zware loting. Maar goed, dat hebben onze tegenstanders ook. Het is een erg sterk veld vandaag. Ik denk met het oog op het NK in Purmerend volgende week. Voorbereiding of nog wat punten scoren om je te plaatsen.”

Zijn andere dochter loopt het paard warm. Zojuist heeft ze hem ook nog even onder de douche gezet, zoals meer verzorgers doen. Voor de goede orde: die douche is een apart hoekje met een tuinslang.

De races zijn inmiddels al enige tijd bezig. De paarden zitten soms onder het schuim als ze na een race teruglopen. Maar zorgen maakt Frits zich niet. Al moet hij later op de dag een paard uit de race halen. “Die had last van een voorbeen. Daar nemen we geen risico’s mee.”

Aad vertelt nog hoe hij ooit bij deze weersomstandigheden op weg was naar de start van de strijd om de derde plaats. “Mijn paard liep er zo moedeloos bij, dat ik op weg naar de start al besloten had die race te laten voor wat het was. Ik wilde het hem niet aandoen. Maar opeens begon hij te trekken, gaf zo aan dat hij juist wilde gaan. En we werden nog derde ook.”